Dies natalis

De afgelopen week hebben we - zoals elke week - goed gewerkt. Van maandag tot woensdag hebben we onze frames afgewerkt. Op enkele kleine details na zijn ze klaar. Ook de lier van de boot die we bij een eerdere test stuk hadden getrokken (er was een slechte las van die mannen van vorig jaar bezweken) hebben we opgelapt (jaja, dat lassen begint aardig te lukken).

Donderdag was het tijd voor een eerste echte test met de toestellen. Het plan: de twee ADV's en de AWAC samen op dezelfde plaats uitzetten om te kijken of de drie toestellen wel effectief hetzelfde resultaat geven. Wij om half4 's nachts uit bed zodat we goed op tijd kunnen beginnen varen. Bij aankomst in het labo bleek de AWAC het ineens niet meer te doen, hij gaf geen enkel teken van leven meer... Dan maar enkel met de twee ADV's. Twee Surinaamse studenten zouden ons vergezellen. Het was redelijk krapjes met vijf man, twee ADV's, een frame en een generator aan boord, maar het ging nog. Rond half9 konden we het frame met de twee toestellen eraan uitzetten ergens aan de ondiepe rand van de Surinamerivier. Daarna zijn we effe gaan kijken naar een modderbank bij de monding van de rivier. Bij terugkomst hebben we het frame terug opgehaald (niet simpel met zo'n kleine boot). Terug in het labo aangekomen bleek dat beide toestellen goed gemeten hadden én dat ze allebij precies hetzelfde geregistreerd hadden. Eindelijk concrete data, eindelijk echte vooruitgang! Die namiddag zijn we op tijd naar huis gegaan want we waren uitgenodigd op de Dies Natalis.

De Dies Natalis is een herdenking van de oprichting van de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Die bestond op 1 november 39 jaar. Het is een deftige aangelegenheid (dresscode: formeel) waar ook de president, een hele hoop ministers en nog wat hooggeplaatseten van Suriname op uitgenodigd waren. Het begon met een toespraak van de decaan van de unief en daarna een kort woordje van de minister van onderwijs. Elk jaar is er ook een Dies Natalis rede en die werd dit jaar gegeven door Sieuw Naipal, onze begeleider (vandaar ook de uitnodiging). Al bij al was het redelijk saai, maar wel sjiek om eens meemaakt te hebben. Gelukkig was er nog de receptie. Hapjes en drankjes en een woordje met wat docenten van de unief. En nog wat drankjes. En hapjes. En drankjes. Het begon redelijk rustig met een wijntje en een pintje. Toen begon één van de obers ons bijna continu te voorzien van verse pinten. Mij hoor je natuurlijk niet klagen. Het enige probleem is dan wel dat je zo snel zat wordt. Zo ook met ons gevieren... We hebben de keet daar gesloten (het bier was ondertussen op). Die avond - zo hadden we op het infobord thuis gelezen - was er nog een straatfeest ergens in het centrum. Eén van de docenten waarmee we hadden staan praten bracht ons er graag naartoe. Een hele hoop van thuis was ook daar. Onze chauffeur had blijkbaar ook zin in een feestje, want hij is nog de hele nacht gebleven. Wat precies 'de hele nacht' betekent, dat hebben we achteraf moeten vernemen want wij gevieren wisten 's anderendaags niks meer van het allerlaatste deeltje van de avond :-)

Vrijdagochtend redelijk op tijd opgestaan en veelvuldig de vraag: "Hoe valt de kater mee?" gekregen. Meevaller: geen kater :-) De rest van de dag geprobeerd de AWAC aan de praat te krijgen (tevergeefs) en de gemeten data wat verwerkt. 's avonds nog wat gekaart met Joachim, Bert en Bruno en redelijk op tijd gaan slapen.

Zaterdag: geen klop gedaan.'s avonds op café geweest met Joachim en Bert. Bruno is de hele avond bezig geweest aan een presentatie die hij maandag moest geven (deze week is er een conferetie over water in Suriname. Normaal zou onze Belgische promotor een presentatie geven over ons project, maar hij kon niet. Daarom had Sieuw gevraagd of Bruno dat niet wilde doen).

Zondag zijn we met z'n vieren naar Overbridge geweest. Dat is een resort met houten hutjes langs de Surinamerivier (een klein uurtje landinwaarts). Er is een zandstrand en een restaurantje. Veel hebben we daar niet gedaan. Een beetje gezwommen, wat gezond en veel gekaart.

Vandaag hebben we in de voormiddag wat in het labo gewerkt. In de namiddag zijn we naar de conferentie geweest. Bruno wat morele steun (en wat extra zenuwen) geven. Hij heeft dat goed gedaan.

Suriname is...

• ...lekker warm weer: 's nachts tussen 22 en 24°C (het went :-)) en overdag tussen de 27 en 34°C.


• ...hevige stortbuien: hoewel we nu in het droge seizoen zitten, kan het af en toe nog wel eens regenen. En als het regent, dan regent het goed!


• ...multicultureel: hier wonen chinezen, javanen, indianen en negers dooreen. En daar lopen dan nog een hoop blanke stagestudenten tussen ook.


• ... verschillende godsdiensten naast elkaar: Moslims, hindoes en christenen leven hier vredig naast elkaar. Naast elkaar, want naar het schijnt moeten ze niet veel van elkaar hebben. Maar als met elkaar niet kan, dan is naast elkaar nog de beste oplossing...


• ... Aziatische auto's: 99,9% van de auto's die hier rondrijden (en het zijn er veel) zijn Aziatisch. Toyota is absolute koploper. Ook Mazda, Mutsibushu en Nissan zie je veel. Heeeel af en toe: een Mercedes (4), BMW (3), Dodge (3), Hummer (2), VW (1).


• ... tralies: alles - huizen, winkels, restaurants - zit achter tralies. Heel bizar als je het voor de eerste keer ziet. Je hebt hier veel criminaliteit en veel druggebruik onder de jongeren. We hebben daar nog niet veel van gezien, maar we horen het wel regelmatig van onze lieve maatschappelijk-assistent-hollandertjes.


• ... een zalig accent :-)


• ... lekker bier. Parbo is Surinaamse pils en goed te drinken. Het komt in kleine flesjes van 33cl en in djogo's - literflessen. Voor slechts 7 SRD kan je er ééntje kopen in de winkel (ongeveer € 1,80). Pas mal hein... Belgische bieren zijn we hier nog niet tegengekomen. Nederlandse ook niet (die hebben toch geen bier...).


• ... links rijden: is wel schrikken de eerste keer. Ik dacht echt in de taxi "gvd wat doet die nu". Ondertussen al goed gewend.

Danta Bay: uitbuiken en hangmatteren.

Alweer een zalig uitstapje achter de rug! Van de partij waren Pauline, Leonie, Joachim en ik. Bert en Bruno bleven rustig thuis deze keer. Vrijdagochtend (deze keer wel op tijd uit bed geraakt) vertrokken we weer met een typisch busje richting binnenland. Danta Bay was de bestemming. Na 5 uren hotsen en botsen op die rode bauxietweg bereikten we het einde ervan. Hier moesten we overstappen in een bootje. Na effe varen kwamen we aan in wat dit weekend ons paradijsje zou zijn.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, gingen we met de boot een stukje stroomafwaarts naar een stroomversnelling. Daarin konden we ploeteren. Je kon er ook van de rotsen in het water springen. Daarmee dat onze dag erop. Nog eten en daarna wat avondontspanning (de fles Borgoe was natuurlijk weer van de partij).

De ochtend nadien konden we rustig uitslapen. Alles was heel relax en op het gemak: na elke maaltijd was er wat tijd voorzien om uit te buiken en te hangmatteren. Zwemmen kon ook altijd in het heerlijk warme water van de rivier. Rond tien uur vertrokken we naar een dorp vlakbij. Het dorp werd 19 jaar geleden volledig heropgebouwd na de burgeroorlog toen. Onze gids - Blad - leidde ons rond en wist heel wat te vertellen. Op een bepaalde moment ging hij kokosnoten plukken voor ons. We hebben allemaal verse kokosmelk gedronken. Lekker. Niet alleen het eten en drinken groeit hier aan de bomen: onrijpe cacaobonen zijn echt geweldig lekker als snoepje!

Na het bezoek aan het dorpje kregen we weer tijd om te relaxen --> zwemmen geblazen. Na het avond eten was het wachten tot na zonsondergang: we gingen kaaimannen spotten. Bij vertrek hebben we er ééntje gezien. Daarna geen meer, of toch! Nee, het was gewoon een kikker...

Zondagochtend maakten we na het ontbijt een wandeling door de jungle. Daar groeit echt gewoon een hele medicijnkast! Middeltjes tegen brandwonden en ontstekingen en dergelijke halen ze gewoon van bomen en planten. Ook drinkbaar water kan je uit bepaalde lianen halen. Echt knap. Na de wandeling mochten we inpakken en vertrokken we alweer richting Paramaribo... veel te snel.

Uitstap Danta Bay

Ja, er wordt hier ook gewerkt!

Wat hebben we hier al gedaan?

Eerst en vooral hebben we onze toestellen getest. We hebben twee ADV's (Acoustic Doppler Velocity meters) die de stromingssnelheid en waterhoogte kunnen meten. Daarnaast hebben we ook de AWAC (Acoustic Wave and Current meter), deze doet ongeveer hetzelfde als de ADV. Met deze drie toestellen zullen we de golfhoogte moeten registreren. Verder zullen we ook de concentratie van sediment in het zeewater moeten opmeten. Dat doen we met twee OBS'en en een ASM.

De AWAC

De ADV

De ADV - detail

Deze toestellen zullen we op drie plaatsen voor de kust moeten uitzetten om te meten. Hiervoor moesten we frames ontwerpen en bouwen. Extra aandacht moest besteed worden aan de stabiliteit van de frames: de modderbanken voor de kust zijn heeeel zacht; het frame mag dus niet wegzakken, noch verschuiven ten gevolge van de stroming. Wij dus eerst tekenen:

Frame voor AWAC en ASM en frame voor ADV en OBS.

We dachten dat de werkmannen van de universiteit hier de frames zouden bouwen. Niet dus: allemaal zelf te doen. Na veel geprul met lassen en dergelijke, zijn we toch heel trots op het resultaat!

Het basisframe.

Het frame voor de ASM.

De drie basisframes + links frame ASM en rechts frame ADV.

Het frame met poten.

De ADV bevestigd aan het frame.

Uitstap Bigi-Pan

Afgelopen weekend gingen we op uitstap naar Bigi-Pan, een zoals je op de foto's kan zien waterrijk natuurgebied. We moesten zaterdagochtend om kwart voor acht klaar staan om in de jeep van Rudy - één van de gidsen - te springen. Slim van ons om de avond ervoor nog zwaar op de lappen te gaan in de Zsa Zsa Zsu (een leuke discotheek). De avond was leuk en laat, de ochtend vroeg en iets minder leuk. Dank aan Ruben - de organisator van de trip - om ons wakker te bellen en dank aan Rudy om effe op ons te wachten... Overslapen is menselijk zullen we maar denken - goed wetende dat het onze eigen dikke schuld is.
Maar goed, uiteindelijk in de auto geraakt, Bert en Bruno nog bij hun thuis opgepikt en on our way to Bigi-Pan.


Na een drie uur durende rit met een korte tussenstop bij een markt moesten we overstappen in twee kleine bootjes. na een kort stukje op een rivier, moesten we de bootjes over land trekken tot in het natuurgebied.


Van daaruit was het nog een klein half uurtje tot aan ons hutje op palen knal in het midden van een ondiep meer.


Dat was onze overnachtingsplaats. na een heerlijke maaltijd klaargemaakt door de meereizende kokkin, hingen we onze hangmatten op (jaja, we moesten hangmatten meepakken) en gingen we weer de boot op: visnetten uitzetten. Eens dat gedaan, gingen we vissen jagen richting het net. Het resultaat was een redelijke vangst die we 's avonds met smaak hebben opgegeten. Voor de rest hebben we niet veel gedaan, buiten wat luieren in de hangmat. Natuurlijk was ook de Borgoe (Surinaamse rum) weer van de partij. Een onweer maakte de gezellige sfeer compleet.


Na een korte nachtrust (een paar luidruchtige mensen 's morgens vroeg) en een zeeeeer rustige voormiddag keerden we terug naar huis. We waren goed op tijd terug voor de BBQ ter ere van Nienke's verjaardag.

Het foto-album:

Uitstap Bigi-Pan

Jaja, er wordt ook nog gewerkt. Verslag daarvan mogelijk morgen... (de prof heeft al gemaild dat we "goed bezig zijn"!!)

Uitstap Brownsberg en Tonka eiland

Afgelopen weekend zijn we met 14 op uitstap geweest. 4 Belgen (Bert, Bruno, Joachim en ik) en 10 Nederlanders. Tussen kwart voor acht en half negen werd iedereen opgehaald met een busje. Daarna vertrokken we richting binnenland. Na een tijdje werd het relatief comfortabele asfalt omgeruild voor met van de aluminiumproductie afkomstige afvalstof aangelegde wegen. Onze bestemming was Brownsberg, een bergje (heuvel) langs het Brokopondo stuwmeer. Na een busrit van ongeveer drie uur - het merendeel over een redelijk hobbelige weg (zie Bert slapen) - kwamen we aan.


We hadden er met onze groep een huisje ter beschikking met een prachtig uitzicht over het stuwmeer. Eens geïnstalleerd hebben we een wandeling gemaakt naar twee watervalletjes daar in het woud.


Na een heerlijk namiddagmaal (ze eten hier op gekke uren) hebben we nog een korte wandeling gemaakt naar het hoogste punt van Brownsberg.

De volgende dag daalden we af naar het meer. Daar stapten we in een bootje dat ons naar Tonka eiland bracht. Nadat we ons installeerden, zijn we van de ene kant van het eiland naar de andere gewandeld. Een bootje kwam ons daar terug ophalen. In de namiddag hebben we er wat gezwommen. Later in de namiddag werden we alweer opgehaald door een bootje om te gaan vissen op piranha's. Er zitten er veel op het meer... Tijdens het boottochtje niets gevangen. Toen we tegen valavond terug aan ons huisje waren daarentegen, hebben alle vier de Belgen er één gevangen (tegenover één Nederlander...).


We hebben tijdens de dag ook geprobeerd een paar Nederlanders te leren wiezen, voorlopig zonder al te veel succes. We proberen verder. 's Avonds haalde Pauline haar gitaar boven en hebben we een paar schuchtere pogingen gedaan om wat liedjes te zingen. Jammer genoeg kennen die Nederlanders bijna geen Belgische liedjes. Joachim en ik hebben ons dan ook voorgenomen om poging te ondernemen onze lieve noorderburen wat goede muziek te leren kennen (want al die Marco en Guus komt stilaan onze oren uit...).


's Zondags zijn enkele mensen vroeg opgestaan om de zonsopgang boven het stuwmeer te zien. Dat was de moeite. Daarna onze tijd gepakt om te eten en op te ruimen. Effe na de middag was onze taxiboot er weer om ons terug naar het vasteland te brengen. Terug die hobbelweg op richting Paramaribo, maar niet zonder eerst kort de stuwdam te gaan bekijken.



Het volledige album:

Uitstap Brownsberg & Tonka eiland

Op het water

Vandaag waren Bert en Bruno klaar om hun apparatuur een eerste keer in het veld te testen. En wij konden mee. Met ons bootje zijn we de Suriname rivier opgegaan.



Voor ons was er niet veel aan, maar we hebben al eens kunnen kennismaken met het bootje. Daarna zijn we lekker gaan eten.

De komende drie dagen trekken we het binnenland in. Nieuws en foto's: zondag of maandag.

De eerste dag in het labo.

Vandaag hebben we een eerste dag doorgebracht in 'ons' labo op de universiteit van Suriname. Er is airco, dus dat is al goed. Ook onze lokale promotor ontmoet, Sieuw Naipal, een vriendelijke man. We hebben al twee van de zes meetapparaten onder de knie en het derde al half. Lang niet slecht voor de eerste dag!
Binnenkort mogen de geïnteresseerden wat meer uitleg verwachten over wat we nu juist gaan moeten doen.

Labo

Daguitstap

Gisteren zijn we op daguitstap geweest. We vertrokken met een bootje naar een plek in de monding van de Surinamerivier waar we dolfijnen konden zien zwemmen. Daarna hebben we een Javaanse visserskolonie bezocht (die Javanen zijn inwijkelingen, vaak illegaal). De derde stop was bij een oude koffieplantage waar nu vleeskoeien en garnalen gekweekt worden. Als laatste bezochten we nog Nieuw Amsterdam dat in vroegere tijden een fort was, maar nu gewoon een dorpje met een paar oude verroeste kanonnen langs de oever van de rivier.

Uitstap plantage en Nieuw Amsterdam

's Avonds was er een barbecue ter ere van de verjaardag van Anne, één van onze "kotgenoten". Daarna zijn we nog met een hele hoop naar een discotheek in het centrum geweest. Aan iedereen die het zich af zou vragen: het bier is hier goed te doen en bovendien belachelijk goedkoop!

Tot de volgende!


Nog wat foto's van ons kamercomplex.

Onze verblijfplaats

Tweede dag

Gisteren hebben we de stad een beetje verkend met onze fiets. Omdat we langer dan 30 dagen blijven moesten we ons aanmelden bij de dienst vreemdelingenzaken. En die hadden we al in het centrum zien liggen. Niet dus; we moesten bij de vreemdelingendienst zijn een heel eind buiten het centrum. Wij daarheen, half uurtje fietsen. Blijkbaar moesten we naast onze paspoort ook ons vliegtuigticket bij hebben... logisch eigenlijk maar daar hadden we dus niet aan gedacht. Nog een keertje terug dus. Gelukkig lag de universiteit van Suriname er redelijk dicht bij, dus zijn we daar maar eens een kijkje gaan nemen. Na effe zoeken vonden we Bert en Bruno, onze twee collega's uit Leuven die aan een andere thesis bezig zijn. Daar hebben we het labo eens verkend (airco!) en de meettoestellen eens bekeken. Klinkende namen als OBS, AWAC en ADV zijn al een beetje tastbaarder geworden. Na die eerste kennismaking met het labo, ons bootje en de toestellen was het terug richting "kot" alwaar we nog maar eens profiteerden vn het zwembad.
's Avonds hadden we afgesproken met Bert en Bruno om samen iets te gaan eten. In een piepklein restaurantje waarvan er zo vermoedelijk honderden zijn in de stad hebben we een heel degelijke nasi gegeten. Chinees dus, die vind je hier overal. Daarna hebben we samen met een paar hollandse kotgenootjes het Surinaamse uitgangsleven verkend. Zeer geslaagd!
Vandaag op het programma: een uitstap per boot naar enkele plantages en ergens onderweg zouden ook dolfijnen te zien moeten zijn. Deze avond is er hier een BBQ ter ere van een verjaardag. Drukke dag dus.
Zobo!

Eerste dag

Vandaag om 7u lokale tijd wakker geworden van de warmte... Wonderwel van jetlag geen last. Na ons eerste winkelbezoek volgde ons eerste ontbijt (basic maar goed genoeg) waarna we het centrum van Paramaribo een bezoekje gingen brengen. We waren eerst van zin onze fiets hier te pakken, maar we hadden geen enkel idee welke richting we uit moesten; we hadden nog geen kaartje. Dank aan de Hollandse stagelopers hier die ons wisten te vertellen dat de bus redelijk makkelijk en goedkoop is (1SRD = €0,26). Dank ook dat ze ons erbij vertelden dat er geen haltes zijn: je moet gewoon je hand opsteken en het busje stopt normaal gezien wel. Een derde maal dank dat ze ook vertelden welke lijn we moesten hebben om terug te geraken. Jaja, die Nederlanders vallen hier goed mee voorlopig. Uiteindelijk dus gemakkelijk in het hartje van Paramaribo geraakt, daar wat rondgewandeld. Veel te heet. Terrasje gedaan. Een paar toeristische plekjes bezocht. En dan rap de bus terug genomen (lijn 10!) en dat o zo heerlijke zwembad in. Zalig! Ideaal. Daarna met twee avondeten gemaakt ietwat met horten en stoten, maar toch nog redelijk geslaagd :-) Daarna nog wat het water in. Het leven in Suriname is lang niet slecht!

Suriname dag 1

Aangekomen!

Na een vlucht van 12u - met en tussenstop in het schijnbaar wondermooie Tobago, één van de eilanden in de Kleine Antillen - kwamen we gisterenavond aan op de luchthaven van Paramaribo. Nu ja, van Paramaribo... het was nog een uur rijden tot aan onze bestemming met een chauffeur die vermoedelijk heel goed de verkeersregels kende, maar het niet altijd nodig achtte om die toe te passen. Dus na nog een extra uur in een warm taxibusje met alweer te weinig plaats kwamen we eindelijk aan in de Mozartstraat 118, onze verblijfplaats voor de komende zeven weken. Alles ziet er hier behoorlijk netjes uit: eigen toilet en douche, koelkastje op de kamer, draadloos internet, een keukentje, waskot, een paar hangmatten en jawel... een zwembadje!! Daar gaan we nog geniet van hebben, want het is hier echt pokke-warm.
Vandaag op het programma: eens rondkijken. Meer nieuws volgt!

Off we go

Het laatste "afscheids"-feestje is sinds deze nacht rond een onchristelijk uur achter de rug. Aan alle mensen die op één van de twee feestjes waren: bedankt, het was gezellig. Een heel deel van jullie had ik al een tijdje niet meer gezien. Aan alle mensen die er niet konden zijn (door ziekte, migraine, andere vrienden, zattigheden van de dag voordien,...): jammer, je hebt een leuk feestje gemist, maar geen paniek (en dat geldt voor iedereen); we zijn maar zeven weken weg.
Dat gezegd zijnde ga ik nu met mijn duffe kop mijn koffer pakken en de laatste prullen regelen. We zien mekaar terug halfweg november!

Feestje

19

Zoveel dagen nog en het is zover: het vliegtuig op naar Suriname. 19 dagen is nog lang maar tegelijk ook weer niet. Het begint in ieder geval al een beetje te kriebelen. Ik heb er zin in!