Dies natalis

De afgelopen week hebben we - zoals elke week - goed gewerkt. Van maandag tot woensdag hebben we onze frames afgewerkt. Op enkele kleine details na zijn ze klaar. Ook de lier van de boot die we bij een eerdere test stuk hadden getrokken (er was een slechte las van die mannen van vorig jaar bezweken) hebben we opgelapt (jaja, dat lassen begint aardig te lukken).

Donderdag was het tijd voor een eerste echte test met de toestellen. Het plan: de twee ADV's en de AWAC samen op dezelfde plaats uitzetten om te kijken of de drie toestellen wel effectief hetzelfde resultaat geven. Wij om half4 's nachts uit bed zodat we goed op tijd kunnen beginnen varen. Bij aankomst in het labo bleek de AWAC het ineens niet meer te doen, hij gaf geen enkel teken van leven meer... Dan maar enkel met de twee ADV's. Twee Surinaamse studenten zouden ons vergezellen. Het was redelijk krapjes met vijf man, twee ADV's, een frame en een generator aan boord, maar het ging nog. Rond half9 konden we het frame met de twee toestellen eraan uitzetten ergens aan de ondiepe rand van de Surinamerivier. Daarna zijn we effe gaan kijken naar een modderbank bij de monding van de rivier. Bij terugkomst hebben we het frame terug opgehaald (niet simpel met zo'n kleine boot). Terug in het labo aangekomen bleek dat beide toestellen goed gemeten hadden én dat ze allebij precies hetzelfde geregistreerd hadden. Eindelijk concrete data, eindelijk echte vooruitgang! Die namiddag zijn we op tijd naar huis gegaan want we waren uitgenodigd op de Dies Natalis.

De Dies Natalis is een herdenking van de oprichting van de Anton de Kom Universiteit van Suriname. Die bestond op 1 november 39 jaar. Het is een deftige aangelegenheid (dresscode: formeel) waar ook de president, een hele hoop ministers en nog wat hooggeplaatseten van Suriname op uitgenodigd waren. Het begon met een toespraak van de decaan van de unief en daarna een kort woordje van de minister van onderwijs. Elk jaar is er ook een Dies Natalis rede en die werd dit jaar gegeven door Sieuw Naipal, onze begeleider (vandaar ook de uitnodiging). Al bij al was het redelijk saai, maar wel sjiek om eens meemaakt te hebben. Gelukkig was er nog de receptie. Hapjes en drankjes en een woordje met wat docenten van de unief. En nog wat drankjes. En hapjes. En drankjes. Het begon redelijk rustig met een wijntje en een pintje. Toen begon één van de obers ons bijna continu te voorzien van verse pinten. Mij hoor je natuurlijk niet klagen. Het enige probleem is dan wel dat je zo snel zat wordt. Zo ook met ons gevieren... We hebben de keet daar gesloten (het bier was ondertussen op). Die avond - zo hadden we op het infobord thuis gelezen - was er nog een straatfeest ergens in het centrum. Eén van de docenten waarmee we hadden staan praten bracht ons er graag naartoe. Een hele hoop van thuis was ook daar. Onze chauffeur had blijkbaar ook zin in een feestje, want hij is nog de hele nacht gebleven. Wat precies 'de hele nacht' betekent, dat hebben we achteraf moeten vernemen want wij gevieren wisten 's anderendaags niks meer van het allerlaatste deeltje van de avond :-)

Vrijdagochtend redelijk op tijd opgestaan en veelvuldig de vraag: "Hoe valt de kater mee?" gekregen. Meevaller: geen kater :-) De rest van de dag geprobeerd de AWAC aan de praat te krijgen (tevergeefs) en de gemeten data wat verwerkt. 's avonds nog wat gekaart met Joachim, Bert en Bruno en redelijk op tijd gaan slapen.

Zaterdag: geen klop gedaan.'s avonds op café geweest met Joachim en Bert. Bruno is de hele avond bezig geweest aan een presentatie die hij maandag moest geven (deze week is er een conferetie over water in Suriname. Normaal zou onze Belgische promotor een presentatie geven over ons project, maar hij kon niet. Daarom had Sieuw gevraagd of Bruno dat niet wilde doen).

Zondag zijn we met z'n vieren naar Overbridge geweest. Dat is een resort met houten hutjes langs de Surinamerivier (een klein uurtje landinwaarts). Er is een zandstrand en een restaurantje. Veel hebben we daar niet gedaan. Een beetje gezwommen, wat gezond en veel gekaart.

Vandaag hebben we in de voormiddag wat in het labo gewerkt. In de namiddag zijn we naar de conferentie geweest. Bruno wat morele steun (en wat extra zenuwen) geven. Hij heeft dat goed gedaan.

Suriname is...

• ...lekker warm weer: 's nachts tussen 22 en 24°C (het went :-)) en overdag tussen de 27 en 34°C.


• ...hevige stortbuien: hoewel we nu in het droge seizoen zitten, kan het af en toe nog wel eens regenen. En als het regent, dan regent het goed!


• ...multicultureel: hier wonen chinezen, javanen, indianen en negers dooreen. En daar lopen dan nog een hoop blanke stagestudenten tussen ook.


• ... verschillende godsdiensten naast elkaar: Moslims, hindoes en christenen leven hier vredig naast elkaar. Naast elkaar, want naar het schijnt moeten ze niet veel van elkaar hebben. Maar als met elkaar niet kan, dan is naast elkaar nog de beste oplossing...


• ... Aziatische auto's: 99,9% van de auto's die hier rondrijden (en het zijn er veel) zijn Aziatisch. Toyota is absolute koploper. Ook Mazda, Mutsibushu en Nissan zie je veel. Heeeel af en toe: een Mercedes (4), BMW (3), Dodge (3), Hummer (2), VW (1).


• ... tralies: alles - huizen, winkels, restaurants - zit achter tralies. Heel bizar als je het voor de eerste keer ziet. Je hebt hier veel criminaliteit en veel druggebruik onder de jongeren. We hebben daar nog niet veel van gezien, maar we horen het wel regelmatig van onze lieve maatschappelijk-assistent-hollandertjes.


• ... een zalig accent :-)


• ... lekker bier. Parbo is Surinaamse pils en goed te drinken. Het komt in kleine flesjes van 33cl en in djogo's - literflessen. Voor slechts 7 SRD kan je er ééntje kopen in de winkel (ongeveer € 1,80). Pas mal hein... Belgische bieren zijn we hier nog niet tegengekomen. Nederlandse ook niet (die hebben toch geen bier...).


• ... links rijden: is wel schrikken de eerste keer. Ik dacht echt in de taxi "gvd wat doet die nu". Ondertussen al goed gewend.

Danta Bay: uitbuiken en hangmatteren.

Alweer een zalig uitstapje achter de rug! Van de partij waren Pauline, Leonie, Joachim en ik. Bert en Bruno bleven rustig thuis deze keer. Vrijdagochtend (deze keer wel op tijd uit bed geraakt) vertrokken we weer met een typisch busje richting binnenland. Danta Bay was de bestemming. Na 5 uren hotsen en botsen op die rode bauxietweg bereikten we het einde ervan. Hier moesten we overstappen in een bootje. Na effe varen kwamen we aan in wat dit weekend ons paradijsje zou zijn.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, gingen we met de boot een stukje stroomafwaarts naar een stroomversnelling. Daarin konden we ploeteren. Je kon er ook van de rotsen in het water springen. Daarmee dat onze dag erop. Nog eten en daarna wat avondontspanning (de fles Borgoe was natuurlijk weer van de partij).

De ochtend nadien konden we rustig uitslapen. Alles was heel relax en op het gemak: na elke maaltijd was er wat tijd voorzien om uit te buiken en te hangmatteren. Zwemmen kon ook altijd in het heerlijk warme water van de rivier. Rond tien uur vertrokken we naar een dorp vlakbij. Het dorp werd 19 jaar geleden volledig heropgebouwd na de burgeroorlog toen. Onze gids - Blad - leidde ons rond en wist heel wat te vertellen. Op een bepaalde moment ging hij kokosnoten plukken voor ons. We hebben allemaal verse kokosmelk gedronken. Lekker. Niet alleen het eten en drinken groeit hier aan de bomen: onrijpe cacaobonen zijn echt geweldig lekker als snoepje!

Na het bezoek aan het dorpje kregen we weer tijd om te relaxen --> zwemmen geblazen. Na het avond eten was het wachten tot na zonsondergang: we gingen kaaimannen spotten. Bij vertrek hebben we er ééntje gezien. Daarna geen meer, of toch! Nee, het was gewoon een kikker...

Zondagochtend maakten we na het ontbijt een wandeling door de jungle. Daar groeit echt gewoon een hele medicijnkast! Middeltjes tegen brandwonden en ontstekingen en dergelijke halen ze gewoon van bomen en planten. Ook drinkbaar water kan je uit bepaalde lianen halen. Echt knap. Na de wandeling mochten we inpakken en vertrokken we alweer richting Paramaribo... veel te snel.

Uitstap Danta Bay